...met Patricia, Gerard, Ingrid, Tony en Pink M
Een verplichte training voor EVS`ers vond vorige week plaats in Crikvenica (bij Rijeka in Kroatië), waar ook bibi dus aanwezig was. Een on-arrival training zijn 5 dagen work-shops, rollenspellen, discussiegroepen rond intercultural learning, crisis management, het hoe van vrijwilligerswerk in Oost-Europa, Youth in Action vrijwilligersprogramma... Dit alles werd georganiseerd door Salto-See, de Oost-Europese koepel voor vrijwilligersprojecten: hotel, voer, transport, instructors... alles!
Deze seminaries zijn mega-interessant en enorm intens. Mensen die de planningsweekends met Balkanctie in België hebben meegemaakt, weten precies wat ik bedoel: interessant, interactief, creatief, maximaal uitwisselingsgehalte, lastig, verwonderend, `s avonds „teambuilding“ in de zetels van het hotel en vooral: elke minuut lig je plat van het lachen! Man, man, man en vrouw, vrouw, vrouw! Je moet weten dat wij het hotel voor ons alleen hadden, net of het was ons huis. Ons huis met Italianen, een Spanjaard, een Finse, een Duitse, Fransen en 2 Belgen (Charline en ik). Alles samen 12 Europese vrijwilligers, elk met hun problemen, vragen, onduidelijkheden, deugden rond hun project en allemaal met 1 zelfde doel in de Balkan, zelfde gevoelens en ervaringen die ze wilden delen (sharing feelings...and more). Een uur na de ontmoeting waren we al 1 groep – de kennismaking ging vanzelf. Op dit moment besefte iedereen al hoe weinig tijd er was om over dezelfde dingen te spreken met mensen die je volledig begrijpen, in een taal die iedereen kent, met gelijke gevoelens en visies. Dit is je korte tijd met Europeanen, dus je moet er maximaal van leren en genieten. Eens je terug op de plaats van je project bent, is alles weer anders. Geloof mij vrij, lieve mensen: de Balkan is een totaal andere cultuur: de mensen zijn anders, de gewoontes, tradities, het eten, gevoelens, de omgang met anderen! Een echte en magnifieke cultuur die wij in België niet kennen.
Na 3 maand hier ben ik zodanig into deze cultuur dat ik vergeten was hoe Europeanen zijn. Tot nu. Na het zwart gat na dit seminarie besefte ik meer dan ooit dat Europeanen een sterke band hebben, veel gelijkenissen, ze hebben hun wortels in dezelfd` aard, kennen elkaar, voelen elkaar aan. Europeanen zijn als familie, net zoals Balkanezen zijn voor elkaar. Het zit in het bloed! Dat bloed vertelde mij dat ik Europeaan ben. De Balkan is een chemische hersen- en hartprikkeling, genaamd liefde.
Nog nooit heb ik mij zo geamuseerd met Europeanen en vooral de Fransen; 2 van hen vertaalden tijdens de workshops constant voor hun landgenoten die slechts een likje Engels kenden. Voor mij de ideale kans om eindelijk mijn Frans terug boven te halen- dacht ik. Ze kraaiden Eureka wanneer ze eindelijk terug Engels konden spreken in de avondsofa. „The hell with French, we want to speak Englisch“, is een hilarische zin uit een Franse mond! En zo volgde het ene na het andere hilarisch moment, 5 dagen aan een stuk :). Het ging zelfs zo ver dat we elkaars namen vergaten en niewe namen verzinden (zie nieuwe namen in de titel van deze rubriek).
Deze training was in 1 woord een enorme „energiser“, een verademing, een persoonlijke batterijlader en een boost voor positieve verderzetting van het project!
Dank aan Patricia, Gerard, Ingrid, Tony en de anderen waarvan we hun namen veranderden :)
ps: foto`s van dit gebeuren kan je zien onderaan de webblog (scrolleeeeeeeen :)
dinsdag 25 december 2007
dinsdag 4 december 2007
Grappig Bosnisch weetje
Het is mij al meerdere malen opgvallen dat Bosniërs een blad met tekst omgekeerd in het folietje schuiven. Dit betekent: als dit folietje in een map geklikt wordt door een Bosniër en een Belg neemt die map later weer uit de kast, dan zaait de Belg zeker bladen! :)
Mij is het nog niet overkomen, daar ik de blaadjes (achter hun rug) met de hoofding terug naar boven keer :).
Hehe, ik weet, het klinkt onnozel, maar ik wou jullie dit fijn Bosnisch weetje niet ontzeggen.
Bajbaaaaaaaaj ;)
Mij is het nog niet overkomen, daar ik de blaadjes (achter hun rug) met de hoofding terug naar boven keer :).
Hehe, ik weet, het klinkt onnozel, maar ik wou jullie dit fijn Bosnisch weetje niet ontzeggen.
Bajbaaaaaaaaj ;)
maandag 3 december 2007
Kalmte na de storm
Waarschijnlijk kwam vorig berichtje wat schrikwekkend over, maar wees gerust mijn zieltjes, deze opstand was de basisvoeding voor betere oogst (zonder chemicaliën, zonder mestoverschot). Dankzij dit actieplan wordt de bodem nu schep per schep ontreinigd. De kleine boertjes trekken geleidelijk aan weer voren in d`aard om t zaad ten bedde te leggen.
In leesbare taal: De voorzitter van ons organisatie vertelde mij vandaag dat er een algemene vergadering aan komt, een officiële vergadering om de fouten van de organisatie te verbeteren (k heb mijne rooie balpen al op zak :), problemen op te lossen, een nieuw statuut op te stellen en een nieuw bestuur te vormen. Recht zal geschieden, zoals we wilden! Daarmee keert heel snel de rust weer: de bestuursleden spreken weer normaal met leden, iedereen weet dat er verandering aankomt en beseft dat die nodig is, zelfs het bestuur.
Op mijn project heeft dit alles geen invloed; de partners in het project weten wat hier gaande is en weten dat wij er het beste van zullen maken (they cover our back). Ze hebben zelfs de vergaderingfrequentie opgedreven om nauwer te kunnen samenwerken. We komen nu wekelijks samen om de doelen van het huidig stadium van het project na te streven! Onze partners zijn super!
Hehe, Bob Marley heeft weer gelijk: hij zei het duizenden malen: "don`t worry about a thing, `cause everything is going to be alright!"
Thanks Bobby ;).
In leesbare taal: De voorzitter van ons organisatie vertelde mij vandaag dat er een algemene vergadering aan komt, een officiële vergadering om de fouten van de organisatie te verbeteren (k heb mijne rooie balpen al op zak :), problemen op te lossen, een nieuw statuut op te stellen en een nieuw bestuur te vormen. Recht zal geschieden, zoals we wilden! Daarmee keert heel snel de rust weer: de bestuursleden spreken weer normaal met leden, iedereen weet dat er verandering aankomt en beseft dat die nodig is, zelfs het bestuur.
Op mijn project heeft dit alles geen invloed; de partners in het project weten wat hier gaande is en weten dat wij er het beste van zullen maken (they cover our back). Ze hebben zelfs de vergaderingfrequentie opgedreven om nauwer te kunnen samenwerken. We komen nu wekelijks samen om de doelen van het huidig stadium van het project na te streven! Onze partners zijn super!
Hehe, Bob Marley heeft weer gelijk: hij zei het duizenden malen: "don`t worry about a thing, `cause everything is going to be alright!"
Thanks Bobby ;).
vrijdag 30 november 2007
Zwijg Belg!
Eergisteren 3e poging om mijn visum aan te vragen in Mostar. Ik wacht al anderhalf uur op een bus, koud! Om mijn verblijfspapieren te verkrijgen moest ik zo`n 12 documenten verzamelen. Nu pas heb ik ze allemaal, of toch, bijna allemaal: 1 document, een bewijs van Bosnische overheid dat ik in deze organisatie ben geregistreerd, heb ik niet. Er is geen document zoals dat. Hopelijk is de rest ok!
Ondertussen is hier wel wat bewogen...man,man,man en vrouw,vrouw,vrouw! Toen ik vrienden vertelde hoe onze organisatie hier draait (of niet draait), raadde een mij aan het statuut eens te bekijken. Met wat vertaling ontdekten we dat er heel wat zaken niet koosjer zijn. Op een vergadering wou ik het statuut aansnijden, maar dit punt werd als stof van tafel geveegd door het bestuur. Nadat we de leden/vrijwilligers het document hadden uitgelegd, waren die geslagen van den hamer...alsof ze `s nachts door het citadelpark in Gent hadden gewandeld en plots ... (je weet wel).
Op het stadhuis vroeg ik naar meer info, daar wij die van ons bestuur niet kregen. Een fijne dame legde mij haarfijn uit en organiseerde een vergadering voor vrijwilligers en bestuur. Toen iedereen zijn uitnodiging had gekregen belde onze voorzitter iedereen op dat ze niet naar die meeting mochten gaan. De vrijwilligers daarentegen, zijn een sterk team dat aan 1 touw trekt en waren dus wel aanwezig. De vergadering zelf maakte de vermoedens en het wantrouwen die we vooraf hadden alleen nog sterker. Alles werd bevestigd. De vrijwilligers willen legaal werken, zonder prive-zakkenvulling, willen hun projecten kunnen doen zonder op het net negatieve kritieken te moeten lezen, ze willen van dit bestuur af. Ze willen revolutie!
Het bestuur moet nu zijn ganse boekhouding en planningen van een jaar ver voorleggen op het stadhuis. Daar keken sommigen uit naar dit moment, daar ze van onze organisatie weten dat er vanalles draait, maar niks in handen hebben, geen enkel papier van onze organisatie.
Wij kijken uit naar het verdict en een nieuwe, goeie, legale werking onder eerlijk bewind. De vrijwilligers hebben geen nood aan een 2e citadelpark-ervaring. Ik ook niet, eerlijk gezegd; het is niet eenvoudige werken wanneer gans Konjic kritiek op geeft als je over je organisatie spreekt. De vrijwilligers hebben er geen boodschap en schuld aan en ik ook niet. Nu zitten we wel onder vuur van het bestuur, zijnde met volgende woorden (lees goed): "Jullie hebben het recht niet het statuut te lezen of daarover vragen te stellen op het stadhuis, jullie hebben zelfs het recht niet naar het stadhuis te gaan en er vragen te stellen!" Dit zegt genoeg, niet? O, nog een leuk bestuurszinnetje:"Statuut,das niet belangrijk, je zorgt gewoon dat je er een hebt en doet daarna wat je wil. Zo werkt dat in gans `t land, dus zo werken ook wij!"
Nu was een bestuurslid een van mijn vrienden gaan vertellen: "als ie niet zwijgt die Belg, gaat ie terug naar zijn land!". Met een brede smile vroeg ik hem welk postpakket hij daarvoor zou gebruiken :). Ik heb veel goeie mensen rond mij die mij steunen en die achter de vrijwilligers staan in deze "zaak", vandaar het lef voor de mop. Gans het bestuur loopt nerveus, snauwt naar vrijwilligers, probeert ze om te praten of komt plots het kantoortje binnen met een t-shirt aan met ons logo op: "dit is mijn favoriet t-shirt". De regel is hier: je draait mee met de boel, stopt wat in je zakken, doet voort en zwijgt. Wil je legaal werken, dan ben je de partybreaker en vang je hielen. De vrijwilligers hier gaan recht door die regel heen, recht vooruit voor recht!
Damn!
Neen, mijn papieren zijn niet in orde: enkele details moeten gewijzigd worden en 1 papier ontbreekt, een papier van mijn organisatie hier. Ik vraag mij meer en meer af wat onze voorzitter eerder bedoelde met "succes met je visum-aanvraag (big smile op t gezicht)". Houden zij dit papier achter? Vanavond en morgen proberen we alles in orde te brengen. `k Wil zo gauw mogelijk terug naar Mostar om deze rompslomp-papierpomp te beëindigen. Fingers crossed XXX!
Bajbaj beste netbuiskindertjes ;)
Ondertussen is hier wel wat bewogen...man,man,man en vrouw,vrouw,vrouw! Toen ik vrienden vertelde hoe onze organisatie hier draait (of niet draait), raadde een mij aan het statuut eens te bekijken. Met wat vertaling ontdekten we dat er heel wat zaken niet koosjer zijn. Op een vergadering wou ik het statuut aansnijden, maar dit punt werd als stof van tafel geveegd door het bestuur. Nadat we de leden/vrijwilligers het document hadden uitgelegd, waren die geslagen van den hamer...alsof ze `s nachts door het citadelpark in Gent hadden gewandeld en plots ... (je weet wel).
Op het stadhuis vroeg ik naar meer info, daar wij die van ons bestuur niet kregen. Een fijne dame legde mij haarfijn uit en organiseerde een vergadering voor vrijwilligers en bestuur. Toen iedereen zijn uitnodiging had gekregen belde onze voorzitter iedereen op dat ze niet naar die meeting mochten gaan. De vrijwilligers daarentegen, zijn een sterk team dat aan 1 touw trekt en waren dus wel aanwezig. De vergadering zelf maakte de vermoedens en het wantrouwen die we vooraf hadden alleen nog sterker. Alles werd bevestigd. De vrijwilligers willen legaal werken, zonder prive-zakkenvulling, willen hun projecten kunnen doen zonder op het net negatieve kritieken te moeten lezen, ze willen van dit bestuur af. Ze willen revolutie!
Het bestuur moet nu zijn ganse boekhouding en planningen van een jaar ver voorleggen op het stadhuis. Daar keken sommigen uit naar dit moment, daar ze van onze organisatie weten dat er vanalles draait, maar niks in handen hebben, geen enkel papier van onze organisatie.
Wij kijken uit naar het verdict en een nieuwe, goeie, legale werking onder eerlijk bewind. De vrijwilligers hebben geen nood aan een 2e citadelpark-ervaring. Ik ook niet, eerlijk gezegd; het is niet eenvoudige werken wanneer gans Konjic kritiek op geeft als je over je organisatie spreekt. De vrijwilligers hebben er geen boodschap en schuld aan en ik ook niet. Nu zitten we wel onder vuur van het bestuur, zijnde met volgende woorden (lees goed): "Jullie hebben het recht niet het statuut te lezen of daarover vragen te stellen op het stadhuis, jullie hebben zelfs het recht niet naar het stadhuis te gaan en er vragen te stellen!" Dit zegt genoeg, niet? O, nog een leuk bestuurszinnetje:"Statuut,das niet belangrijk, je zorgt gewoon dat je er een hebt en doet daarna wat je wil. Zo werkt dat in gans `t land, dus zo werken ook wij!"
Nu was een bestuurslid een van mijn vrienden gaan vertellen: "als ie niet zwijgt die Belg, gaat ie terug naar zijn land!". Met een brede smile vroeg ik hem welk postpakket hij daarvoor zou gebruiken :). Ik heb veel goeie mensen rond mij die mij steunen en die achter de vrijwilligers staan in deze "zaak", vandaar het lef voor de mop. Gans het bestuur loopt nerveus, snauwt naar vrijwilligers, probeert ze om te praten of komt plots het kantoortje binnen met een t-shirt aan met ons logo op: "dit is mijn favoriet t-shirt". De regel is hier: je draait mee met de boel, stopt wat in je zakken, doet voort en zwijgt. Wil je legaal werken, dan ben je de partybreaker en vang je hielen. De vrijwilligers hier gaan recht door die regel heen, recht vooruit voor recht!
Damn!
Neen, mijn papieren zijn niet in orde: enkele details moeten gewijzigd worden en 1 papier ontbreekt, een papier van mijn organisatie hier. Ik vraag mij meer en meer af wat onze voorzitter eerder bedoelde met "succes met je visum-aanvraag (big smile op t gezicht)". Houden zij dit papier achter? Vanavond en morgen proberen we alles in orde te brengen. `k Wil zo gauw mogelijk terug naar Mostar om deze rompslomp-papierpomp te beëindigen. Fingers crossed XXX!
Bajbaj beste netbuiskindertjes ;)
woensdag 7 november 2007
Beeldje uit Konjic
Dag vrienden van de webblog
Ik probeerde jullie net een mailtje te sturen met wat beeldjes van hier in Konjic, maar dat is mislukt. Vandaar dit bericht. Ik heb ontdekt dat ik foto`s op de webblog kan plaatsen et voila, hier zijn ze. Scroll gewoon recht naar beneden en daar zal je de plaatjes kunnen bekijken.
Alles gaat goed met ons. We drinken preventief theetjes, warme citoensappen en af en toe een šlivovica`tje (dreupeltje) om sterk te staan voor het weer en eventuele verkoudheden.
Azra`s lessen zijn eindelijk begonnen, ze keek ernaar uit. Aangezien ze vrije studente is, vinden die plaats op zaterdag en zondag in Sarajevo, das minder aangenaam, maar ze gaat ervoor en is telkens blij terug thuis in Konjic te zijn. Ik begrijp haar compleet: Sarajevo is een grote stad en haar vrienden zijn dan net in Konjic als zij daar is.
Gisteren heeft Azra haar eerste Grah gemaakt (een maaltijd met bonen, laurier, feferoni, wortel, ajuin, look ... MMMMMMM:)
Voila ze, we gaan verder aan de slag. Bekijk regelmatig de webblog en ook de foto`s onderaan. Als ik nieuwe leuke prentjes heb, komen die er ook op.
Zonnig-koude groetjes uit Konjic (BiH)
tino pepino en Azra(el) ;)
Ik probeerde jullie net een mailtje te sturen met wat beeldjes van hier in Konjic, maar dat is mislukt. Vandaar dit bericht. Ik heb ontdekt dat ik foto`s op de webblog kan plaatsen et voila, hier zijn ze. Scroll gewoon recht naar beneden en daar zal je de plaatjes kunnen bekijken.
Alles gaat goed met ons. We drinken preventief theetjes, warme citoensappen en af en toe een šlivovica`tje (dreupeltje) om sterk te staan voor het weer en eventuele verkoudheden.
Azra`s lessen zijn eindelijk begonnen, ze keek ernaar uit. Aangezien ze vrije studente is, vinden die plaats op zaterdag en zondag in Sarajevo, das minder aangenaam, maar ze gaat ervoor en is telkens blij terug thuis in Konjic te zijn. Ik begrijp haar compleet: Sarajevo is een grote stad en haar vrienden zijn dan net in Konjic als zij daar is.
Gisteren heeft Azra haar eerste Grah gemaakt (een maaltijd met bonen, laurier, feferoni, wortel, ajuin, look ... MMMMMMM:)
Voila ze, we gaan verder aan de slag. Bekijk regelmatig de webblog en ook de foto`s onderaan. Als ik nieuwe leuke prentjes heb, komen die er ook op.
Zonnig-koude groetjes uit Konjic (BiH)
tino pepino en Azra(el) ;)
donderdag 25 oktober 2007
Project, stadium II
Joj-juplahoj, beste webbloggertjes,
Vandaag ging Stadium II van ons project van start. Op de 2e algemene vergadering met onze jeugddienst en alle jeugdorganisaties uit Konjic werken we in deze periode rond sensibilisatie ivm "het belang van jeugdwerk voor de opvoeding van kind, tiener, vrijwilliger/leider". Om dit item uit te werken hadden we het idee om een debat te organiseren voor ouders, politici en jeugdorganisaties. 1 debat? Neen, de algemene vergadering heeft beslist dit voorstel uit te strekken over meerdere debatten om de doelgroep maximaal te bereiken. Dit houdt in dat er een debat zal plaats vinden in de stadskern en andere in de bergdorpen. Wij gaan met ons debat naar de mensen toe. Aan de hand van (video)enquetes die we pleegden in de organisaties, in de straten, bij jongeren, ouders, oudjes... bij "Šaban met baret" (= de plaatselijke Jan met de pet:), zullen we de debattopics bepalen. Om de topics aantrekkelijk, jeugdig aan te brengen, worden getuigenissen, sketches, clips, muziek... uitgewerkt samen met de deelnemende organisaties van het project. Dit is het Echte begin van het project, de Echte samenwerking ... de dieselmotor is opgewarmd!
Op de eerste algemene vergadering kregen we onverwachts individuen, oudjes en niet-jeugdorganisaties op bezoek, die zich gemakkelijk op vergaderstoelen neerplantten en hun verhaal kwamen doen. Onder hen, een 60-iger die kwam te vertellen dat er in Konjic 5 mensen betaald worden om aan de toekomst van deze stad te bouwen en dat die niks doen, behalve gaan lopen met hun pre. Om deze grappige, maar storende factoren te vermijden, hadden we nu uitdrukkelijk vertegenwoordigers van jeugdorganisaties van 18 tot 30 jaar uitgenodigd, kwestie van optimaal met ons doelpubliek te werken. Komt daar vandaag toch geen oud vrouwtje van een breiclub binnen, zeker! Hehe, no offence, ze is grappig en lief, maar daar zijn we niks mee. Op de koop toe vertelt ze iedereen dan nog dat ik haar heb uitgenodigd! Ewel, merci!
En dan, de grootste storende factor: de voorzitter van onze jeugddienst: komt binnen (te laat), weet niet waarover de vergadering gaat, kent het agenda niet en begint vanalles uit te kramen dat niks terzake doet, gooit het agenda en vergaderdoelen omver, start discussies die je niet voert in bijzijn van leden of partners...man, man, man en vrouw, vrouw, vrouw! De moderator heeft hem vriendelijk gewezen op het doel van de vergadering en de taak die elk daarop heeft of niet heeft. Onze voorzitter is een van de mensen waarover ik het al had in de rubriek "vriend, collega, partner, bedrieger", dit is een persoon die voorzitter is om het geld en verder van de organisatie niks af weet, niet leidt, die anderen het werk laat doen en het "pupezakske" vult met subsidiegeld. Gelukkig is hij vroeg afgedropen naar een andere vergadering waar geld te rapen viel :)
Ondanks deze kleinigheden zien wij en de partnerorganisaties het project in zijn verder verloop volledig zitten: ruimte voor creativiteit, samenwerking tussen organisaties, een wil, een team, een gemeenschapsgevoel, een doel!
Voila, dat was het voor vandaag. Tot de volgende. Daaaaaaaaaaaag ;)
Vandaag ging Stadium II van ons project van start. Op de 2e algemene vergadering met onze jeugddienst en alle jeugdorganisaties uit Konjic werken we in deze periode rond sensibilisatie ivm "het belang van jeugdwerk voor de opvoeding van kind, tiener, vrijwilliger/leider". Om dit item uit te werken hadden we het idee om een debat te organiseren voor ouders, politici en jeugdorganisaties. 1 debat? Neen, de algemene vergadering heeft beslist dit voorstel uit te strekken over meerdere debatten om de doelgroep maximaal te bereiken. Dit houdt in dat er een debat zal plaats vinden in de stadskern en andere in de bergdorpen. Wij gaan met ons debat naar de mensen toe. Aan de hand van (video)enquetes die we pleegden in de organisaties, in de straten, bij jongeren, ouders, oudjes... bij "Šaban met baret" (= de plaatselijke Jan met de pet:), zullen we de debattopics bepalen. Om de topics aantrekkelijk, jeugdig aan te brengen, worden getuigenissen, sketches, clips, muziek... uitgewerkt samen met de deelnemende organisaties van het project. Dit is het Echte begin van het project, de Echte samenwerking ... de dieselmotor is opgewarmd!
Op de eerste algemene vergadering kregen we onverwachts individuen, oudjes en niet-jeugdorganisaties op bezoek, die zich gemakkelijk op vergaderstoelen neerplantten en hun verhaal kwamen doen. Onder hen, een 60-iger die kwam te vertellen dat er in Konjic 5 mensen betaald worden om aan de toekomst van deze stad te bouwen en dat die niks doen, behalve gaan lopen met hun pre. Om deze grappige, maar storende factoren te vermijden, hadden we nu uitdrukkelijk vertegenwoordigers van jeugdorganisaties van 18 tot 30 jaar uitgenodigd, kwestie van optimaal met ons doelpubliek te werken. Komt daar vandaag toch geen oud vrouwtje van een breiclub binnen, zeker! Hehe, no offence, ze is grappig en lief, maar daar zijn we niks mee. Op de koop toe vertelt ze iedereen dan nog dat ik haar heb uitgenodigd! Ewel, merci!
En dan, de grootste storende factor: de voorzitter van onze jeugddienst: komt binnen (te laat), weet niet waarover de vergadering gaat, kent het agenda niet en begint vanalles uit te kramen dat niks terzake doet, gooit het agenda en vergaderdoelen omver, start discussies die je niet voert in bijzijn van leden of partners...man, man, man en vrouw, vrouw, vrouw! De moderator heeft hem vriendelijk gewezen op het doel van de vergadering en de taak die elk daarop heeft of niet heeft. Onze voorzitter is een van de mensen waarover ik het al had in de rubriek "vriend, collega, partner, bedrieger", dit is een persoon die voorzitter is om het geld en verder van de organisatie niks af weet, niet leidt, die anderen het werk laat doen en het "pupezakske" vult met subsidiegeld. Gelukkig is hij vroeg afgedropen naar een andere vergadering waar geld te rapen viel :)
Ondanks deze kleinigheden zien wij en de partnerorganisaties het project in zijn verder verloop volledig zitten: ruimte voor creativiteit, samenwerking tussen organisaties, een wil, een team, een gemeenschapsgevoel, een doel!
Voila, dat was het voor vandaag. Tot de volgende. Daaaaaaaaaaaag ;)
maandag 22 oktober 2007
Sneeeeeeeuuuuuuw!!!
Hohoooooooooo,
Sneeuw in oktober! Het is hier koud, regent, sneeuwt...:) Ik ben verwonderd en opgewonden als een klein manneke! Hehe, het doet gewoon raar om sneeuw te zien, en dan nog zo vroeg! Ik moest het je gewoon vertellen!
Brrrrr
Baaaaaaaaaaaaj ;)
Sneeuw in oktober! Het is hier koud, regent, sneeuwt...:) Ik ben verwonderd en opgewonden als een klein manneke! Hehe, het doet gewoon raar om sneeuw te zien, en dan nog zo vroeg! Ik moest het je gewoon vertellen!
Brrrrr
Baaaaaaaaaaaaj ;)
maandag 15 oktober 2007
Bajram Šerif Mubarek Olsun
Vorige vrijdag, 12 oktober, was het moment, het einde van de Ramazan. 3 Dagen feest! Achter alle ramen ganse dag gekookt en gebakken, want 3 dagen lang wordt familie bezocht en is er geen tijd voor koken. Aan de armen wordt geld gegeven: oudjes die van het sociaal systeem niet kunnen overleven (om je een idee tegeven: 45 KM/23€ per maand), werklozen... Voor wie net voldoende of meer geld heeft, worden dit 3 dagen eten, koffieën en desserten: veel, zout, zoet.. de beloning na 40 dagen postiten. Elke activiteit in de straat ligt stil, niemand werkt of gaat naar school. Enkel wat warenhuizen of voedselwinkeltjes zijn nog open, en cafeetjes. In die laatste, daar eindigden we vrijdagavond ook. Bier en rakia in overvloed, tegen muren, grond en plafond, klinklend-spattende glazen als fonteinen, zingen, dansen, lachen, vallen...kapotte glazen van uitbundig geluk...
De pruimen werden geplukt, in vaten gedrukt en vanaf dit moment uitgegoten, geschonken en gedronken...
Adios Ramazan - Leve Bajram :) - Sevdahlinke, Leven, Liefde!!!
"Bajram Šerif Mubarek Olsun" - "Bajrambarekosum"
De pruimen werden geplukt, in vaten gedrukt en vanaf dit moment uitgegoten, geschonken en gedronken...
Adios Ramazan - Leve Bajram :) - Sevdahlinke, Leven, Liefde!!!
"Bajram Šerif Mubarek Olsun" - "Bajrambarekosum"
Ramazan
Postiti is wat de Moslims hier voorbije 40 dagen deden. Je kan het vergelijken met onze vasten, maar dan iets serieuzer voor wie zich er aan houdt: niet eten , geen koffie, sigaret, niks van 5 tot 19 uur. Mijn deelname is beperkt gebleven tot geen ontbijt, ik hou het niet uit zonder krachtvoer...dizzy dizzy :).
Grappig was het wel, de Moslims te zien die zich binnenin cafeetjes verschuilden om stiekem koffie te drinken, terwijl de buitenwereld dacht dat ze postiten :).
Het mooiste moment tijdens de Ramazan (Ramadam) is dat van de Iftar, dit is het tijdstip waarop de imams boven in de torens van de moskeeën het Iftargezang/gebed inzetten, ergens rond 19 uur. Dit tijdstip hangt af van de maan en verschilt zo van stad tot stad. Zalig, wanneer uit 5 verschillende richtingen de gezangen opkomen! De imam geeft hiermee het teken voor de start van het avondmaal. De gezinnen scharen zich rond hun tafels en eten samen, iedereen! Alles wijkt voor dit moment, zelfs de agenda`s worden aangepast aan dit ritueel. Rond 8 uur herhalen zich de gezangen, maar deze keer voor het gebed.
Mooi, mooi, mooi, man!
Grappig was het wel, de Moslims te zien die zich binnenin cafeetjes verschuilden om stiekem koffie te drinken, terwijl de buitenwereld dacht dat ze postiten :).
Het mooiste moment tijdens de Ramazan (Ramadam) is dat van de Iftar, dit is het tijdstip waarop de imams boven in de torens van de moskeeën het Iftargezang/gebed inzetten, ergens rond 19 uur. Dit tijdstip hangt af van de maan en verschilt zo van stad tot stad. Zalig, wanneer uit 5 verschillende richtingen de gezangen opkomen! De imam geeft hiermee het teken voor de start van het avondmaal. De gezinnen scharen zich rond hun tafels en eten samen, iedereen! Alles wijkt voor dit moment, zelfs de agenda`s worden aangepast aan dit ritueel. Rond 8 uur herhalen zich de gezangen, maar deze keer voor het gebed.
Mooi, mooi, mooi, man!
vrijdag 28 september 2007
Politiek: vriend, collega, partner, bedrieger...
Als er iets is wat me koude rillingen geeft, is het de Bosnische politiek. Ik hou het kort, want het is niet mijn favoriet topic.
Alles draait om geld en wie als eerste de bergtop bereikt. Heb je 500 KM nodig voor je organisatie (konvertibele mark - 1 KM is ong. € 0.50), dan vraag je meneer de burgemeester 1000 KM. Hij schrijft een briefje voor 2000 KM en stopt 1000 KM in zijn pupezakske. Jij geeft je organisatie de 500 die ze nodig hebben en stopt op jouw beurt 500 KM in jouw pupezakske. De helft van het geld verdwijnt hier in zakken. Gevolg: organisaties in geldnood.
Feit 2: Wie meer weet, houdt zijn gesnavelte, want wie het meest weet is de sterkste en gaat met t geld aan de haal. Hoe meer je verzwijgt tov je collega (ook al is die een vriend van je), hoe sneller jij de bergtop bereikt. Gevolg: organisaties zijn business, poortjes waarachter voer schuilt voor hongerige portefeuilles... organisaties lopen mank.
Iedereen naait hier iedereen in de broekzakken. De oorzaak van dit alles: al 12 of 15 jaar wordt hier onkoosjere politiek gedreven. De Bosniërs weten zelf niet hoe de regering werkt, want ze verandert constant. 12 – 15 jaar!
Das nog eens wat anders dan een België dat 4 maand zonder regering zit, he. Zelfs Martens handelde zijn regering snel af in vergelijking met de 12 – 15 jaar hier.
Poeh, foute politiek!
Volgende berichtje wordt iets luchtigs, beloofd!
Čaoooooooooo ;)
Alles draait om geld en wie als eerste de bergtop bereikt. Heb je 500 KM nodig voor je organisatie (konvertibele mark - 1 KM is ong. € 0.50), dan vraag je meneer de burgemeester 1000 KM. Hij schrijft een briefje voor 2000 KM en stopt 1000 KM in zijn pupezakske. Jij geeft je organisatie de 500 die ze nodig hebben en stopt op jouw beurt 500 KM in jouw pupezakske. De helft van het geld verdwijnt hier in zakken. Gevolg: organisaties in geldnood.
Feit 2: Wie meer weet, houdt zijn gesnavelte, want wie het meest weet is de sterkste en gaat met t geld aan de haal. Hoe meer je verzwijgt tov je collega (ook al is die een vriend van je), hoe sneller jij de bergtop bereikt. Gevolg: organisaties zijn business, poortjes waarachter voer schuilt voor hongerige portefeuilles... organisaties lopen mank.
Iedereen naait hier iedereen in de broekzakken. De oorzaak van dit alles: al 12 of 15 jaar wordt hier onkoosjere politiek gedreven. De Bosniërs weten zelf niet hoe de regering werkt, want ze verandert constant. 12 – 15 jaar!
Das nog eens wat anders dan een België dat 4 maand zonder regering zit, he. Zelfs Martens handelde zijn regering snel af in vergelijking met de 12 – 15 jaar hier.
Poeh, foute politiek!
Volgende berichtje wordt iets luchtigs, beloofd!
Čaoooooooooo ;)
Luie Bosniërs
Nee! Joj, Bosniërs zijn Niet lui, dit wil ik jullie toch meegeven, dit moet uit de lijst van Europeaanse vooroordelen! Net zoals de gedachte dat het hier misschien nog oorlogsgebied is. De vraag «is het daar wel veilig?» is oeroud, versleten en fout, mensen! Maar ik had het over luie Bosniërs. Nee, dus! Je moest eens weten: ik zie hier mensen werken, 12 tot 14 uur per dag, daarna huishouden, familieverplichtingen (sociaal contact!), weinig slaap en opnieuw 12 of 14 uur werken... Wie een bloeiende zaak had in Titotijd heeft nu ofwel een klotejob of gewoon geen job → demotiverend! En veel werken of niet, onderbetaald word je, tenzij je iemand kent in de gemeente/politiek. «Het juiste telefoonnummer in je gsm op het juiste moment drukken en je zit goed». Zonder dit nummer, forget it! → demotiverend!
Studeren: jongeren die afstuderen met hoge cijfers maken geen kans op een job naar hun diploma, want ze hebben niet het juiste telefoonnummer in hun gsm! Anderen halen hun diploma niet omdat ze geen groot geld op tafel kunnen leggen. Demotiverend! Ik had het er nog over met Gogo, Goran, vriend van me hier: dit land heeft Europese toeristen en investeerders nodig. Voor de toeristen, ik garandeer u: prachtig land en zalige reiservaringen, vraag maar aan mijn ouders of wie hier al geweest is! Voor de investeerders onder jullie, ik garandeer u: plant hier een filiaal, betaal de Bosnische werkkrachten goed en je zal er nog serieuze winst op na houden, meer dan in België! Dit land heeft Europeanen nodig om te herbloeien, want hun regering levert `t zaad niet dat bloesems oogst. Rrrrrr...
Heh, ik ken dit gevoel; al 6 jaar kom ik hier, telkens opnieuw, om de natuur, cultuur, het volk, de pracht en ... de hoop hen te kunnen helpen op een of andere manier. Het gevoel is er nog steeds.
Ze verdienen het, verdorie, dit prachtig volk!
Studeren: jongeren die afstuderen met hoge cijfers maken geen kans op een job naar hun diploma, want ze hebben niet het juiste telefoonnummer in hun gsm! Anderen halen hun diploma niet omdat ze geen groot geld op tafel kunnen leggen. Demotiverend! Ik had het er nog over met Gogo, Goran, vriend van me hier: dit land heeft Europese toeristen en investeerders nodig. Voor de toeristen, ik garandeer u: prachtig land en zalige reiservaringen, vraag maar aan mijn ouders of wie hier al geweest is! Voor de investeerders onder jullie, ik garandeer u: plant hier een filiaal, betaal de Bosnische werkkrachten goed en je zal er nog serieuze winst op na houden, meer dan in België! Dit land heeft Europeanen nodig om te herbloeien, want hun regering levert `t zaad niet dat bloesems oogst. Rrrrrr...
Heh, ik ken dit gevoel; al 6 jaar kom ik hier, telkens opnieuw, om de natuur, cultuur, het volk, de pracht en ... de hoop hen te kunnen helpen op een of andere manier. Het gevoel is er nog steeds.
Ze verdienen het, verdorie, dit prachtig volk!
maandag 24 september 2007
Projekt
Inderdaad, hier zijn we weer met meer...
Om het even over het project te hebben:
Hier op de jeugddienst waar wij werken is het project volop begonnen: eerst en vooral, deze jeugddienst moet volledig herorganiseerd worden en aangezien de voorzitter ervan hier zo goed als niet komt en zelf niet weet hoe het draaien moet, nemen wij de zaak over, reconstrueren en bouwen we alles op met de jeugd van hier (nieuw logo, nieuw bloed, motivatie, creativiteit, engagement en TEAMwork). Het gebrek aan structuur in de plaatselijke jeugddienst hier, maakt dat het project mega-interessant wordt...veel ruimte voor denkwerk, inspiratie...MEGA-INTERESSANT!
Om je een idee te geven hoe ze hier te werk gingen: chaotische vergaderingen, geen lijst van jeugdorganisaties, 2 weken geen cartridges, spelletjes spelen op pc, muziek downloaden, niet weten wat gedaan. Maar daar komt verandering in: jeunessen, organisaties, ouders, radio, gemeente zijn geinteresseerd in alles wat er gaande is en willen meedraaien met de nieuwe "Vijeće Mladih". Er is nu al "in onderaanneming" een project gestart "veilige parken voor kinderen" dat serieus vorm krijgt en een werkgroep die rond Konjic Rock Zomer draait. Deze week zitten wij met alle verenigingen samen om het EVS-project zelf volledig op gang te trekken. Ik zit vol ENERGIE!
Meer nieuwtjes zien we de volgende keer wel weer.
čaaoooooooooooo ;)
Om het even over het project te hebben:
Hier op de jeugddienst waar wij werken is het project volop begonnen: eerst en vooral, deze jeugddienst moet volledig herorganiseerd worden en aangezien de voorzitter ervan hier zo goed als niet komt en zelf niet weet hoe het draaien moet, nemen wij de zaak over, reconstrueren en bouwen we alles op met de jeugd van hier (nieuw logo, nieuw bloed, motivatie, creativiteit, engagement en TEAMwork). Het gebrek aan structuur in de plaatselijke jeugddienst hier, maakt dat het project mega-interessant wordt...veel ruimte voor denkwerk, inspiratie...MEGA-INTERESSANT!
Om je een idee te geven hoe ze hier te werk gingen: chaotische vergaderingen, geen lijst van jeugdorganisaties, 2 weken geen cartridges, spelletjes spelen op pc, muziek downloaden, niet weten wat gedaan. Maar daar komt verandering in: jeunessen, organisaties, ouders, radio, gemeente zijn geinteresseerd in alles wat er gaande is en willen meedraaien met de nieuwe "Vijeće Mladih". Er is nu al "in onderaanneming" een project gestart "veilige parken voor kinderen" dat serieus vorm krijgt en een werkgroep die rond Konjic Rock Zomer draait. Deze week zitten wij met alle verenigingen samen om het EVS-project zelf volledig op gang te trekken. Ik zit vol ENERGIE!
Meer nieuwtjes zien we de volgende keer wel weer.
čaaoooooooooooo ;)
dinsdag 18 september 2007
Dag vrienden
Voila ze, mijn blogske is klaar!
Hier zitten we dus in Konjic (Bosna i Hercegovina) op uitwisselingsproject, dankzij het Youth in Action Programme, EVS (European Voluntary Service), Jint, Salto See en Balkanactie. Samen met de vrijwilligers, medewerkers van de plaatselijke jeugddienst "Vijeće Mladih" en de jeugdorganisaties werken we aan de ontwikkeling van een betere jeugdwerkstrategie en richten onze wapens op jeugdparticipatie in het gemeentebestuur van Konjic. Een hele pistolé en een boel maf/interessant werk! Doorheen mijn verblijf in `t groene BiH hou ik jullie up-to-date ivm alles hier: project, vrijwilligerswerk, leven, liefde, natuur, cultuur, zottigheden...
Links naar mijn partnerorganisaties vind je onderaan de blog onder naam "links en rechts".
Tot de volgendeeeeeeeeee...
tino ;)
Hier zitten we dus in Konjic (Bosna i Hercegovina) op uitwisselingsproject, dankzij het Youth in Action Programme, EVS (European Voluntary Service), Jint, Salto See en Balkanactie. Samen met de vrijwilligers, medewerkers van de plaatselijke jeugddienst "Vijeće Mladih" en de jeugdorganisaties werken we aan de ontwikkeling van een betere jeugdwerkstrategie en richten onze wapens op jeugdparticipatie in het gemeentebestuur van Konjic. Een hele pistolé en een boel maf/interessant werk! Doorheen mijn verblijf in `t groene BiH hou ik jullie up-to-date ivm alles hier: project, vrijwilligerswerk, leven, liefde, natuur, cultuur, zottigheden...
Links naar mijn partnerorganisaties vind je onderaan de blog onder naam "links en rechts".
Tot de volgendeeeeeeeeee...
tino ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)
