Project, stadium II

Joj-juplahoj, beste webbloggertjes,

Vandaag ging Stadium II van ons project van start. Op de 2e algemene vergadering met onze jeugddienst en alle jeugdorganisaties uit Konjic werken we in deze periode rond sensibilisatie ivm "het belang van jeugdwerk voor de opvoeding van kind, tiener, vrijwilliger/leider". Om dit item uit te werken hadden we het idee om een debat te organiseren voor ouders, politici en jeugdorganisaties. 1 debat? Neen, de algemene vergadering heeft beslist dit voorstel uit te strekken over meerdere debatten om de doelgroep maximaal te bereiken. Dit houdt in dat er een debat zal plaats vinden in de stadskern en andere in de bergdorpen. Wij gaan met ons debat naar de mensen toe. Aan de hand van (video)enquetes die we pleegden in de organisaties, in de straten, bij jongeren, ouders, oudjes... bij "Šaban met baret" (= de plaatselijke Jan met de pet:), zullen we de debattopics bepalen. Om de topics aantrekkelijk, jeugdig aan te brengen, worden getuigenissen, sketches, clips, muziek... uitgewerkt samen met de deelnemende organisaties van het project. Dit is het Echte begin van het project, de Echte samenwerking ... de dieselmotor is opgewarmd!

Op de eerste algemene vergadering kregen we onverwachts individuen, oudjes en niet-jeugdorganisaties op bezoek, die zich gemakkelijk op vergaderstoelen neerplantten en hun verhaal kwamen doen. Onder hen, een 60-iger die kwam te vertellen dat er in Konjic 5 mensen betaald worden om aan de toekomst van deze stad te bouwen en dat die niks doen, behalve gaan lopen met hun pre. Om deze grappige, maar storende factoren te vermijden, hadden we nu uitdrukkelijk vertegenwoordigers van jeugdorganisaties van 18 tot 30 jaar uitgenodigd, kwestie van optimaal met ons doelpubliek te werken. Komt daar vandaag toch geen oud vrouwtje van een breiclub binnen, zeker! Hehe, no offence, ze is grappig en lief, maar daar zijn we niks mee. Op de koop toe vertelt ze iedereen dan nog dat ik haar heb uitgenodigd! Ewel, merci!
En dan, de grootste storende factor: de voorzitter van onze jeugddienst: komt binnen (te laat), weet niet waarover de vergadering gaat, kent het agenda niet en begint vanalles uit te kramen dat niks terzake doet, gooit het agenda en vergaderdoelen omver, start discussies die je niet voert in bijzijn van leden of partners...man, man, man en vrouw, vrouw, vrouw! De moderator heeft hem vriendelijk gewezen op het doel van de vergadering en de taak die elk daarop heeft of niet heeft. Onze voorzitter is een van de mensen waarover ik het al had in de rubriek "vriend, collega, partner, bedrieger", dit is een persoon die voorzitter is om het geld en verder van de organisatie niks af weet, niet leidt, die anderen het werk laat doen en het "pupezakske" vult met subsidiegeld. Gelukkig is hij vroeg afgedropen naar een andere vergadering waar geld te rapen viel :)

Ondanks deze kleinigheden zien wij en de partnerorganisaties het project in zijn verder verloop volledig zitten: ruimte voor creativiteit, samenwerking tussen organisaties, een wil, een team, een gemeenschapsgevoel, een doel!

Voila, dat was het voor vandaag. Tot de volgende. Daaaaaaaaaaaag ;)

Sneeeeeeeuuuuuuw!!!

Hohoooooooooo,
Sneeuw in oktober! Het is hier koud, regent, sneeuwt...:) Ik ben verwonderd en opgewonden als een klein manneke! Hehe, het doet gewoon raar om sneeuw te zien, en dan nog zo vroeg! Ik moest het je gewoon vertellen!
Brrrrr
Baaaaaaaaaaaaj ;)

Bajram Šerif Mubarek Olsun

Vorige vrijdag, 12 oktober, was het moment, het einde van de Ramazan. 3 Dagen feest! Achter alle ramen ganse dag gekookt en gebakken, want 3 dagen lang wordt familie bezocht en is er geen tijd voor koken. Aan de armen wordt geld gegeven: oudjes die van het sociaal systeem niet kunnen overleven (om je een idee tegeven: 45 KM/23€ per maand), werklozen... Voor wie net voldoende of meer geld heeft, worden dit 3 dagen eten, koffieën en desserten: veel, zout, zoet.. de beloning na 40 dagen postiten. Elke activiteit in de straat ligt stil, niemand werkt of gaat naar school. Enkel wat warenhuizen of voedselwinkeltjes zijn nog open, en cafeetjes. In die laatste, daar eindigden we vrijdagavond ook. Bier en rakia in overvloed, tegen muren, grond en plafond, klinklend-spattende glazen als fonteinen, zingen, dansen, lachen, vallen...kapotte glazen van uitbundig geluk...
De pruimen werden geplukt, in vaten gedrukt en vanaf dit moment uitgegoten, geschonken en gedronken...
Adios Ramazan - Leve Bajram :) - Sevdahlinke, Leven, Liefde!!!
"Bajram Šerif Mubarek Olsun" - "Bajrambarekosum"

Ramazan

Postiti is wat de Moslims hier voorbije 40 dagen deden. Je kan het vergelijken met onze vasten, maar dan iets serieuzer voor wie zich er aan houdt: niet eten , geen koffie, sigaret, niks van 5 tot 19 uur. Mijn deelname is beperkt gebleven tot geen ontbijt, ik hou het niet uit zonder krachtvoer...dizzy dizzy :).
Grappig was het wel, de Moslims te zien die zich binnenin cafeetjes verschuilden om stiekem koffie te drinken, terwijl de buitenwereld dacht dat ze postiten :).
Het mooiste moment tijdens de Ramazan (Ramadam) is dat van de Iftar, dit is het tijdstip waarop de imams boven in de torens van de moskeeën het Iftargezang/gebed inzetten, ergens rond 19 uur. Dit tijdstip hangt af van de maan en verschilt zo van stad tot stad. Zalig, wanneer uit 5 verschillende richtingen de gezangen opkomen! De imam geeft hiermee het teken voor de start van het avondmaal. De gezinnen scharen zich rond hun tafels en eten samen, iedereen! Alles wijkt voor dit moment, zelfs de agenda`s worden aangepast aan dit ritueel. Rond 8 uur herhalen zich de gezangen, maar deze keer voor het gebed.
Mooi, mooi, mooi, man!